Achilles: Legends Untold – İnceleme

Ne yıl oluyor, o denli değil mi? Neye el atsak “Eee bu da yılın oyunu adayı!” diyoruz. Hangi oyuna öncelik vereceğimize, bekleyenleri hangi sıraya nazaran dizeceğimize bile karar veremiyoruz. Bu periyotta çıkarttıkları oyunlara piyasada yer bulmaya çalışan üretimcilere ve geliştiricilere bol talih diliyorum. İşleri sahiden çok güç. Oyuncuların ilgisini çekip emeklerine para vermelerini sağlamak başlı başına bir olay.

Bu curcunanın ortasında kalan yapımcılardan biri de Polonya merkezli Dark Point Games oldu. Oyunları Achilles: Legends Untold rekabetin tepe yaptığı bir devirde, 2 Kasım 2023’te Erken Erişim’den çıkıp raflardaki yerini aldı. Üretim gerek öyküsünde Yunan mitolojisini temel alması ve bize Achilles’i yönetme fırsatını vermesi gerekse soulslike cinsine izometrik bir bakış açısından yaklaşmasıyla dikkat çeken bir üretim oldu.

Truva Atı

Yunan mitolojisine dair hepimizin düzgün makus bir hakimiyeti olduğunu düşünüyorum. Zeyna ve Herkül izleyerek yetişmiş insanlarız biz sonuçta (Yaşımızı muhakkak ettik yine). Truva Savaşı özelinde de Achilles, Hector, Paris, Helen üzere karakterleri kimimiz tarih kitaplarından kimimiz de filmlerden/dizilerden tanıyoruz. Bu açıdan oyunun kıssasına girmekte hiç zorlanmayacağınızı söyleyebilirim. Çok bilindik topraklarda bilindik öyküleri anlatarak başlayan oyun, daha sonra Achilles üzerinden apayrı bir maceraya atılıyor.

Buraya kadar öykü açısından bir sorun yok üzere görünebilir. Lakin ki o denli değil. Oyunun hiçbir kademesinde sizi içine çekememek üzere büyük bir sorunu var. Evet açık dünya cihanda canımızın istediği üzere dolaşıyoruz lakin neyi neden yapıyoruz ve olay nereye bağlanacak hiçbir vakit hâkim olamıyoruz. Burada senaryodan çok kıssa anlatımındaki sorunların cürmü var. Birkaç karakterin vasat seslendirmeleri üzerinden bize aktarılan kıssa vasat denilebilecek orta sahnelerle, ilgi çekicilikten uzak yan karakterler ve sıkıcı yan vazifelerle zenginleştirilmiş. Ortada öykü anlatımı ismine yeterli niyetli bir uğraş olduğunu görebiliyoruz fakat bu gayretin ilgimizi çekebilecek bir sonuca evrilmediği de bir gerçek. Yani yakından tanıdığımız (ve sempati duyduğumuz bile diyebiliriz) karakterlerin bilindik bir ortamda dolaştığı bir oyunda hususun ne olduğunu ve bizim ne gayemiz olduğunu anlamakta oldukça zahmet çekiyoruz. 20 saate yakın oyun tecrübemin çabucak her saniyesinde bu hisle gayret etmek zorunda kaldım. Keşke karakterlere katılacak derinlikle birlikte daha sürükleyici ve merak uyandırıcı bir öykü anlatımı yolu seçilseymiş.

|Gerçi Sezar’ın hakkı Sezar’a… Yaz aylarında gelen “The Myth Rewritten” güncellemesiyle kıssanın büyük bir kısmı baştan yazılmış; yeni sinematikler, seslendirmeler ve orta sahneler eklenmiş. Evvelkinden biraz daha uygun olsa da bu açıdan çok da akılda kalıcı olmayı başaramamış işte…

İzometrik Soulslike deneyimi

Hikâyeden ve kıssa anlatımından istediğimizi bulamadıktan sonra biraz da oynanış öğelerine bakalım. İzometrik soulslike fikrinin merak uyandırıcı olduğu konusunda hemfikiriz sanırım. Diablo IV’ün soulslike konseptinde olduğunu düşünün mesela. Pek olmadı, değil mi? Koşa koşa 250 düşmanın üzerine atlayıp tüm topladığınız ruhların çöp olabileceğini düşününce Diablo Diablo olmaktan çıkar ve eziyete dönüşür. (Helltide oynamadın galiba sen hiç? -Can) Achilles: Legends Untold üzerinize küme halinde düşman yağdırmaktan çekinmiyor fakat bunu yaparken size kaçış imkânı da veriyor. Birinci başlarda oyunun dövüş mekaniklerine alışmakta oldukça zorlandığımı itiraf etmeliyim. Ancak alıştıktan sonra oyunun zorluk düzeyinin hayli düştüğünü fark ettim. Yanlışsız silah ve yetenek kombinasyonuyla birlikte bir Souls oyunundan çok tanrısal güçlere sahip bir karakteri yönettiğim bir Diablo klonu oynuyormuş üzere hissetmeye başladım. Haritada kayıt noktaları buldukça orada düzey atladığım, yıldız haritası görünümlü bir ekranda yeteneklerimi geliştirdiğim, dinlenip iksirlerimi doldurduğum bir izometrik RYO vardı karşımda. Ne bosslar beni zorlar oldu ne düşman sürüsü. Oyunun son boss’u dahil yardır yardır ilerledim.

Achilles: Legends Untold’da kılıç, balta, mızrak üzere silahların yanı sıra kalkanımızı da bir silah üzere kullanabiliyoruz. Yeteneklerimiz kullandığımız silaha nazaran değişiklik gösteriyor. Düşmanlardan, vazifelerden ya da sağa sola serpiştirilmiş sandıklardan topladığımız eşyalarla karakterimizi kişiselleştirebiliyoruz. Karşınızdaki düşmana nazaran silah seçmeniz gereken durumlarla da karşılaşabiliyorsunuz. Ancak üstte belirttiğim üzere bir noktadan sonra içime Herkül kaçtığı için herkese çift el kılıcımla daldım bodoslama.

Atanamamış epik macera

Yetenek sayısının sonlu oluşu beni üzdü doğrusu. Keşke biraz daha akrobatik ve oynaması zevkli yeteneklerimiz olsaymış. God of War’dan aşina olduğumuz üç etaplı sandık açma mekaniği de bir yerden sonra “Yeter da!” dedirtiyor açıkçası. Bulmacalar da kıssa üzere sığ ve kendini tekrar eden cinsten. Yapımcıların her fırsatta övdükleri GAIA (Group AI Action) ya da küme halinde hareket edebilen yapay zekâ modelinin de o denli çok matah bir tesiri olduğunu hissetmedim ben oynarken.

Achilles: Legends Untold, etraftan topladığınız kaynakları kullanarak crafting yapmanıza ve işinize fayda eşyalar üretmenize de imkân veriyor. Ben sanırım oyun boyunca denemek için birkaç kere denemek dışında hiç el atmadım o ekrana.

Oyunun hakkının verilmesi gereken en kıymetli ayrıntılarından biri çok kısa yükleme ekranları. Ben uzun müddettir bu kadar süratli yükleme ekranları olan bir oyun görmemiştim. Dark Point Games bu mevzuda çok güzel iş çıkartmış ve Unreal motorunu sürat manasında çok düzgün kullanmışlar. Nispeten ayrıntılı olmayan izometrik bir oyun olmasına rağmen buna değer vermiş olmaları hoşuma gitti. Bununla birlikte, irili ufaklı buglar vardı oyunda. Oyun menüsüne eklenmiş unstuck tuşu aslında başınıza gelebilecekler öngörülerek eklenmiş olsa gerek.

Oyunun hudutlu bir co-op modu olduğunu da eklemeden geçmeyeyim. Ana kıssa sonrası biraz daha vakit geçirmek isterseniz ona da göz atabilirsiniz.

Mitolojiden gerçek hayata dönüş

Neticede Achilles: Legends Untold izometrik soulslike’ların potansiyelini görmemiz açısından yeterli bir örnek olmuş. Soulslike öğelerinin farklı cinslerde karşımıza çıkması zoru seven oyuncular için memnuniyet verici. Ama Achilles: Legends Untold bu haliyle potansiyelini ıskalamış uygun bir oyun olarak kalmış. Elimizin altında oynanmayı bekleyen sürüsüne rahmet çok uygun oyun varken sıra nasıl Achilles’e gelir inanın bilmiyorum. Lakin tipi seven ve vasat üstü örneklerini dahi denemek isteyenler için keyifli birkaç saat vadedeceğini düşünüyorum. Lakin incelemeden de anlayabileceğiniz üzere, şu an elinizde ne varsa bırakın ve bu oyuna bakın diyemiyorum. Şayet bu oyundaki doğrularını ve yanlışlarını objektif bir tahlilden geçirebilirse, Dark Point Games bir sonraki oyununda enteresan bir üretim ile bizi şaşırtabilir diye tarihe not düşerek yazıyı sonlandırıyorum.