Legion’ın bitişiyle birlikte tatlı lakin buruk bir hissiyata büründüğümü hatırlıyorum. O güne kadar Warcraft kozmosunun anlatılmış en büyük berbatı Sargeras’ın bu kadar yıldır karış karış gezdiğimiz, adeta havasını soluduğumuz gezegene kılıcını saplamasıyla final yapmıştı ek paket. Bunun ötesine nasıl geçebilirsiniz ki? Uzun uzadıya tartıştığımızı da hatırlıyorum, çıkan teorilerle kendi kendimizi heyecanlandırıyorduk resmen… Derken bütün bunun üzerine çıka çıka “Hadi artık yiyin birbirinizi” temalı Battle for Azeroth çıktı. Onu “Ne yaptığımız hakkında en ufak fikrimiz yok!” iletisi veren Shadowlands izleyince 16 sene etkin olarak oynadığım oyuna karşı hevesimi kaybettiğimi fark ettim artık. Tamam, Dragonflight bunun üzerine birden fazla şeyi düzeltti ve gönül rahatlığıyla başarılı olarak saydığım bir ek paket olmayı başardı. Lakin hani bazen kırılan bir şey asla eskisi üzere olmaz ve tıpkı biçimde bir ortaya gelmez ya… İşte The War Within’i oynayana kadar World of Warcraft’a karşı sevgimin de paramparça olduğunu ve bir daha asla bir ortaya gelmeyeceğini düşünüyordum Dragonflight’a karşın. Derken Japonların Kintsugi* sanatıyla tanıştım…
The War Within, birçok açıdan tam olarak özlediğimiz “Warcraft” hissiyatını veren bir ek paket. Daha en baştan artık bir World of Warcraft klişesi sayabileceğimiz “Haydi Dalaran’ı yeni gittiğimiz ek paketin yerine taşıyalım!” misyonuyla açılış yaptıktan sonra… hem klişeyi hem de Dalaran’ı paramparça etmesiyle o eski, tanıdık hissiyatın içerisine yeni elementler karıştırdığının da sinyalini veriyor. Birebir vakitte yalnızca şok tesiri olsun diye yapılmadığını da hissediyorsunuz (*öhöm* Teldrassil *öhöm*) zira bu kaybın yarattığı dalgaların tesiri hem ana karakterlerde hem de kıssada net bir halde işleniyor. Bu açıdan bana Legion’ın girişini anımsattı The War Within’in kıssası -ki herkesin farklı bir favorisi olsa da benim açık orta favorim Legion olduğu için bunun olumlu bir izlenim olduğunun altını çizmek lazım.
Sadece açılışıyla da değil, genel olarak anlatısı çok güçlü The War Within’in. Bunun en büyük sebeplerinden birisi Legion sonrasında Blizzard’dan ayrılarak emekli olacağını açıklamış olan Chris Metzen’in yıllar sonra serinin dümenine dönmüş olması. Metzen’in her yaptığı gerçek ya da uygun olmasa da Warcraft’ın bugün bildiğimiz kimliğini oluşturmadaki katkısı yadsınamaz. Kıssada de bu yüzden o döner dönmez onun sihirli dokunuşlarının tesirini hissediyorsunuz. Gelelim bir başka ikinci büyük sebebe -ki bence Warcraft’ın genel olarak en büyük düşüncelerinden birini çözüyor bu kısım: Öykü bir üçlemenin birinci kesimi olarak yazıldığı için çok daha bütünlüklü ve istikrarlı bir tempoda ilerliyor. Evvelden World of Warcraft için “Disneyland” yakıştırması yapılırdı; her ek paket farklı bir tema, farklı oyuncaklarla tam bir tema parkı üzere hissettirirdi ve lakin bu türlü ek paketin sonunda bir sonraki adımın ne olacağına dair bir fikrimiz olurdu. Bu sefer o denli fevri ve simültane bir kıssa anlatmak, sonra yolda “Aslında o denli değildi de, böyleydi eheh” demek yerine gelecek öykülerin tohumları erkenden atılmış, yeri geldiğinde karakterlere ve olan bitene nefes alma imkanı tanınmış. Legion hâlâ şahsi favorim olabilir lakin objektif olarak bakacak olursak World of Warcraft’ın kıssa anlatımında “Oh be! Nihayet şu işi çözdüler!” düzeyine geçişinin örneğini verirken The War Within’i kullanacağız gelecekte; Can dediydi dersiniz.
Aslında “Ana misyon dizisi eskisinden kısa sürecek lakin daha çok yan misyon ve yan öykü anlatacağız” dediklerinde endişelenmiştim; çünkü daha az ana misyon kâğıt üstünde güzel bir fikir değil. Lakin yan vazifeden kastettikleri şeyin “İstesek bunları da ana vazife olarak yedirebilirdik lakin daha karakter odaklı oldukları için yan saydık” olduğunu görünce fikrim değişti. Bu halde ele almaları hem bölgelerdeki genel öykünün boşluklarını doldurmak ve pekiştirmek hem de sizi karakterlere ısındırmak açısından çok daha düzgün iş çıkartıyor. Üstelik birden fazla karakterle tıpkı vazifeleri tekrar yapmaya yeltenirseniz de size izleyebileceğiniz kestirme bir yol sunuyor. Daha da hoşu ne biliyor musunuz? Bir karakteriniz senaryoyu bitirdikten sonra öbür bir karakterle tekrar Khaz Algar’a geldiğinizde senaryo kısmını eksiksiz atlayabiliyorsunuz. İstemediğiniz hiçbir vazifeyle uğraşmak zorunda kalmıyorsunuz bu sayede.
Görevler ve bölgelerde de yalnızca iki tane minik şikayetim oldu oynarken: Birincisi, The Ringing Deeps’in yan misyonlarının biraz fazla “eski kafada” tasarlanmış olması. Benim üzere “Buradaki her şeyi bitirip bir sonrakine o denli geçeceğim” inadındaysanız “Şimdi merhem yapmak için gidip 12 tane element kes, sonra da 8 tane taş toprak falan toplayıp bunları karıştır” tadındaki vazifeler ruhunuzu daraltabilir. Neyse ki ana vazife “taş gibi”. Daralırsanız bu üslup yan misyonları sonraya bırakmanızı tavsiye ederim. İkinci problemim da Azj-Kahet’teki ana misyon dizisinin biraz süratli ve ani biçimde sona ermesi oldu. Tam “Mevzuya giriş yapıyoruz…” derken bir anda bitiverdi. Beğenilen, ardından ana senaryo sonrasında geçen bir misyon dizisi daha olması telafi ettiği Azj-Kahet’in o kısalığını.
Özetle Battle for Azeroth öncesi öykü sunumu ve anlatımını mükemmelleştirip üzerine Dragonflight’ın keşif ve macera hissini ekleyerek tatmin edici bir karışım ortaya çıkartmayı başarmış üzere duruyor The War Within. Kıssa kısmının bayağı bir üzerinde durdum lakin onun dışında da tonla gezilip görülecek, keşfedilecek şey var tekrar Dragonflight’ta olduğu üzere. O yüzden de kendinizi hür hissediyorsunuz ve yapacak yeni bir şey bulamasanız bile “Gidip alt karakter falan mı kassam sanki?” dürtüsü uyandığından sıkılmaya çok fırsat bulamıyorsunuz.
Bana kıssa anlatma, sistemler nasıl?
Ben bu yazıyı yazdığım sırada Dönem 1’in başlamasına daha 1 hafta vardı, o yüzden size Mythic+ şöyle, Raid bu türlü diyemeyeceğim ne yazık ki. Lakin elde olanlardan ve test edebildiklerimden bu yana dem vuracağım natürel -ki bunların başında Delves geliyor. (Hayır, Dwarf elf’in kısaltması değil)
Delve 1 ila 5 oyuncunun rol agnostik bir halde, yanına NPC bir yancı alarak yapabildiği yeni bir mini-zindan çeşidi. 10 – 15 dakika civarında bir adedini bitirebiliyorsunuz çoklukla ve çeşitli tuzakları, düşmanları aştıkça, bilinmeyen hazineleri buldukça yanınızdaki NPC de (ilk dönem için bu Brann Bronzebeard) düzey atlıyor ve gelişip güçleniyor. Ha bu ortada siz rol agnostiksiniz lakin yancınızı Damage ya da Healer olarak görevlendirebiliyorsunuz. Hangisi işinize gelirse.
Güzel olan, Blizzard’ın Delve konseptini kıssayı ilerletmekte ve anlatmakta da kullanması, bu yüzden bu yerlerle ilgili vazifeler alıyor olacaksınız bir yandan. Şimdilik tekrar dönem başlamadığı için Tier 3 zorluğuna kadar Delve yapabiliyorsunuz fakat Dönem başlayıp zorluk düzeylerini tepelemeye başladıkça daha üst zorluklar da açılmaya başlayacak. Zorluğa bağlı olarak aldığınız mükafatların kalibresi de artarken karşınıza çıkan tuzaklar ve mekanikler de coşacak, düşmanların canı artacak bir yandan doğal. Mesela başınızda fikir oluşsun diye örnekleyeyim: Tier 3 Delve için 545+ ilvl tavsiye ediliyor. Daha sonra Tier 11’e kadar gidecek bu süreç ve muhtemelen end-game içeriği sayıldığından ötürü önemli manada zorlayan bir yapıda olacak.
Normal Delve’lere ek olarak bir de “Bountiful” Delve’lerimiz var. Bunlar muhakkak müddetlerle daima kendi içlerinde değişen bir rotasyona sahip. Şayet her hafta çeşitli sandıklardan gelen Restored Coffer Key’lerinizi bu sandıklar üzerinde kullanmayı seçerseniz ekstradan bol loot çıkıyor. Ancak her hafta sonlu sayıda anahtar kazandığınız için o denli daima Bountiful Delve yapayım diyemiyorsunuz. Ayrıyeten Bountiful sandıkları açtıktan sonra Worldsoul anılarını deneyim etmenizi sağlayacak Radiant Echo’lar kazanıyorsunuz. Buralarda da çok enteresan birtakım lore kırıntılarına rastlayabiliyorsunuz, bilhassa öykü ayrıntılarını takip etmeyi sevenlere duyurulur!
Açıkçası Beta’da denediğimde çok sade ve sıradan gelmişti Delve sistemi lakin cilası çekilince çok daha başarılı ve keyifli hale gelmişler. Öncelikle her Delve’in kendine has en az bir olayı var. Bir adedinde ışık kaynağınız tükenmeden bir sonraki meşaleye ulaşarak ilerlemeye çalışıyorsunuz mesela. Bir başkasında su altında, hava baloncuklarından hava baloncuklarına koşturarak boğulmamaya çalışıyorsunuz. Bir de bunların kendi içerisinde kıssa varyantları da var. Yani bir girdiğinizde kayıp madencileri ararken bir daha girdiğinizde değişik bir senaryo çıkabiliyor karşınıza. Bu açıdan yormadan, tertemiz yeni bir aktiflik olmuş bence Delves.
Unutmadan ekleyeyim: Bu ek paketin birinci büsbütün kişiselleştirilebilir bineği de (Delver’s Dirigible) Brann’i 10. düzeye ulaştırdığınızda açılıyor. Dönemin başlamasıyla birlikte bu binek için kozmetik modüller da gökten yağmaya başlayacaktır tahminimce.
Bu ortada çok gariptir, Diablo IV ekibi yeni ek paketle oyuncularını toplumsallaşmaya zorlarken World of Warcraft ekibiyse “Solo oynamak isteyenleri de kucaklama vaktidir” diyerek yalnız oynamayı sevenlerin de gönlünü güzel tutacak kimi yeniliklerde buluyor. Artık zindan için kuyruğa girerken “Follower Dungeon” diye bir seçenek göreceksiniz. Bu bayağı bildiğiniz yanınıza yapay zekâ denetiminde NPC karakterler vererek istediğiniz zindanı oynama seçeneği. Böylelikle yalnızca kıssayı göreyim lakin kimseyle muhattap olmayayım diyebiliyorsunuz isterseniz. Ya da mekanikleri evvelce şöyle bir göreyim, öğreneyim diyorsanız tekrar bu modu kullanabilirsiniz. İsterseniz NPC’lerin başı çekmesini bile sağlayabiliyorsunuz, böylelikle nereden gidilmesi gerektiğini size onlar gösteriyor; siz yalnızca takip ediyorsunuz. Gerektiği yerde Bloodlust/Heroism basma üzere hareketleri bile gerçekleştiriyorlar, bu açıdan oyunun kitlesindeki birçok oyuncudan başarılı buldum kendilerini. Oyuncuların şimdiden en büyük talepleri Warband sisteminin ileride buraya da sıçraması. Açıkçası sahiden güzel bir fikir; rastgele NPC’ler yerine kendi alt karakterlerimden oluşan bir kümeyle zindan yapmayı tercih ederim.
Ha, Follower Dungeon’ların bir uzantısı da (nihayet!) Raid’lere gelecek olan Story Mode. Evvelden sistemli raid yapan bir guild’e dahil değilseniz ya da PUG yapacak gücünüz yoksa öyküyü takip edebilmek için LFR’de hafta hafta beklemeniz gerekiyordu. Artık direkt Raid’in açıldığının sonraki hafta Story Mode’da tekrar NPC’lerle birlikte deneyim edebileceğiz öyküyü. Şimdi haliyle deneyimleyemedim ancak umutluyum bu özellikten.
Warband müzik kümesi üzere bir şey mi?
Çok kolay üzere duran fakat özünde World of Warcraft’ı oynayış biçiminizi kökten değiştiren şeylerden bir tanesi de Warband sistemi. Geçmişte WoW’un en çok eleştirdiğimiz yanlarından birisi elbet ki her şeyi tam bir külfet haline getirmesi, bunu yaparken de her karakterimiz için başka ayrı baştan yapmamızı istemesiydi. Günümüzde artık dikkatimizi, ilgimizi ve vaktimizi isteyen tonla şey varken bu üslup bir yaklaşım da pek kabul edilebilir değil takdir edersiniz ki. Dragonflight bu açıdan vaktimize kıymet veren birkaç adım atmıştı, Warband’ler ve The War Within ise çok daha öteye taşıyor ondan devraldığı bayrağı.
Warband’i birinci göreceğiniz ve fark edeceğiniz yer oyuna giriş ekranı. Daha oyuna adımınızı atmadan kamp ateşi başında toplanmış 4 karakterimizi görüyoruz -ki kuşağı artık tükenmekte olan dinozor bir Diablo II oyuncusu olarak kamp ateşi başında karakter görünce ister istemez bir ısınıyorum ben. (WoW’un kamp ateşi koyarken Diablo IV’ün Vessel of Hatred’la kamp ateşi sahnesini geride bırakıyor olması da çok ironik ve bahtsız bence lakin neyse) Bu 4 karakteri istediğiniz üzere düzenleyebiliyorsunuz bu ortada, hangi sunucuda olduklarının Horde / Alliance olmasının bir kıymeti yok. Kozmetik olsa da havaya sokuyor. İleride de toplanabilir farklı arkaplanlar, pozlar falan eklerlerse burası yeterliden düzgüne coşar zati.
Lakin tek olayı oyuna girmeden evvel sizi havaya sokmak değil. Artık topladığınız eşyalar, ekipmanlar, evvelce “Soulbond” olarak üzerinize yapışan neredeyse her şey Warband’iniz ortasında paylaşımlı. Hatta “Warband Bank Distance Inhibitor” isminde bir yetenek sayesinde bir portal açarak üzerinizdeki her şeyi Warband paylaşımlı bir banka slotuna atabiliyorsunuz. (2 saat Cooldown’ı var ama) Böylelikle evvelce mesela meslek kastıracağınız bir alt karaktere gereçleri mail atmak durumunda kalırken artık direkt Warband bankasına atıyorsunuz, sonra öbür karakterle gidip oradan çekiyorsunuz. Bu kadar kolay. Bu dediğim üzere olağanda Soulbond olan ekipmanları da kapsadığı için artık karakterler ortasında bir şeyler taşımak yük olmaktan çıkıyor. Bitti mi pekala? Bitmedi! Transmog toplamayı sevenler için de dayanılmaz bir özellik bu, zira artık kullanamadığınız ekipmanların görünüşünü bile Warband’iniz için açabiliyorsunuz. Bunun birtakım ufak kısıtlamaları var, Tier setler ya da sizin sınıfınız tarafından kullanılamayan zırh / silah tiplerinin ödül olarak verildiği vazifeler üzere. Aslında bunlar betada da Warband’e dahildi fakat Blizzard niyeyse tam sürümde bu özelliği kapayacağını açıkladı. Alışılmış oyuncuların reaksiyonuyla karşılaşınca birinci yamada bundan geri adım atacaklarını ve tekrar betadaki üzere bir vazifesi yaptığınızda o vazifeye ilişkin bütün transmog görünüşlerinin açılacağını açıkladılar. Harika bir olay yani. Aslında Blizzard gerçek end-game’in işin moda tarafında döndüğünü fark etti nihayet. Dragonflight’tan beri Transmog limitlerini kaldırıyorlar, yeni tonla kozmetik içerik ekliyorlar falan. Bunlar daima hakikat adımlar…
Saydığım bütün bu olumlu yanlara karşın doğal ki yeniden tökezlediği kısımlar da yok değil The War Within’in. Her şeyden evvel oyunun çıkışında yaşanan “erken erişim” konusu bence tam bir skandaldı. Zira şu noktada artık konu erken erişmek de değil, “Oyuna geç başlamak istemiyorsanız bize bir 30€ daha ateşleyeceksiniz!” demek oluyor. Kaldı ki 30€ daha verip çeşitli yanılgılar ve sunucu sorunlarıyla karşılaşmak da ekstra tatsız bir durum. Topluluğu ikiye bölmüş olması da cabası…
Bir öteki burun kıvırdığm özellik de yeni “Hero Talent”ları oldu zira başta tanıtıldığı üzere sınıf fantezisini yansıttığını düşünmüyorum. Hatta çıkış itibariyle birtakım Hero Talentlarını seçtiğinde DPS kaybeden sınıf ve spec’ler bile oldu. Özünde yalnızca biraz daha yaldırlı iki satır daha Talent ekleyip buna Hero Talentları demektense kozmetik olarak sınıflara ek yapacak, farklılaştıracak daha manalı bir özellik yaratılabilirdi. Olağan ki ortanızdan bu özelliği beğenenler yahut kâfi bulanlar da çıkacaktır lakin şahsen ben pek de umduğumu bulamadım. Ki zati hatırlayanlarınız olacaktır, Dragonflight’taki Talent sistemi de pek şad kaldığım bir özellik değildi. Çünkü “Talent ağaçlarını geri getiriyoruz!” diye halihazırda sahip olduğumuz yetenekleri elimizden alıp talent seçeneği olarak vermişlerdi. Bu sefer yeni ve hoş yetenekler gelmiş lakin ismini “Hero talent” koyacak kadar büyük bir değişiklik göremedim bu sefer de. Buraya koydukları Hero Talentlarını Dragonflight’ta olağan Talent sistemi olarak koymuş olmaları gerekirdi kanımca. (Ne çok Talent dedim yalnız. Talent!!!)
Ama bunlar şu noktada devede kulak kalıyor natürel. Devasa Online cinsinde bu kadar erken evrede son kelamı söylemek çok güç. Vaktinde Shadowlands’e “İyi bir başlangıç yaptı” diye 8 puan verdim, artık sorsanız 4 puanı güç koparır herhalde benden. Ancak buna ve bu husustaki bütün temkinime karşın şunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim: The War Within, Azeroth’a duyduğum ilgiyi tekrar yakıp beni heyecanlandırmayı başardı. Dragonflight’ı da genel olarak beğenmiştim ancak üyeliğimi ek paketin ikinci ayında kapattıktan sonra anca geçen ayki belgeyi hazırlarken geri açmak gelmişti içimden. Bu seferse kendimi tekrar Azeroth’ta biraz daha vakit geçirmeye hazır ve istekli hissediyorum. Ayrıyeten oturup da yıllar sonra yine “Acaba konular şuraya gerçek sarfiyat mi? Ya bu türlü olursa?” diye muhabbet etmekten ve baş yormaktan da keyif aldığımı, bunu yapmayı özlediğimi de fark ettim. Velhasıl, bravo Blizzard ve WoW Takımı! The Worldsoul Saga’yı duyurduğunuzda merak hissimi uyandırmıştınız, şimdiyse tekrar ilgimi çekmeyi başardınız. Bu bahtı sonuna kadar kullansanız uygun olur…
İkinci Görüş – İpek World of Warcraft ile neredeyse 20 yıldır inişli çıkışlı devam eden, fırtınalı bir bağlantım var. Kaç kez “Artık bitti herhalde…” dedim. Özledim; geri döndüm. “Bu sefer harbiden bitti!” dedim. Yeniden özledim, yeniden geri döndüm. Bu türlü böyle birkaç ek paket geçirdikten sonra, Legion sonrası birinci uzun vadeli ayrılığımızı yaşadık. Orta ara baktım ne durumda diye fakat hakikaten bitmişti artık. Özlemiyordum da. Ya da özlediğimi sanıyordum fakat birkaç gün oynadıktan sonra yeniden kaçıyordu hevesim. Battle for Azeroth ve Shadowlands’e hiç uğramadım. Hele hele çok sevdiğim Sylvanas’ın güzelim Teldrassil’i yaktığını öğrendiğimde ihanete uğramış üzere hissettim. Shadowlands’in öyküyü saçma sapan yerlere götürdüğünü de öğrenince “Bir efsaneyi daha bitirdiler!” dedim. Sonra ne oldu bilmiyorum, Dragonflight’ın sonlarına hakikat ateş üzere bir hasret oluşuverdi içimde, eski sevdiceğim ne halde bir bakayım istedim. Yavaş yavaş közler yine tutuşmaya yüz tuttu, sevdim Dragonflight’ı. Zati evvelce beri Aspect’leri sever, önlerinde hürmetle eğilirdim. Onlarla ilgili bir ek paket hoş bir fikirdi, Dragonriding farklı keyifliydi, elden geçmiş meslek sistemi de çok vakit istese de taze bir nefesti. Sonra Metzen geri döndü; umutlandım, The War Within fragmanıyla da gazı alıp ön siparişi geçiverdim. Umutlandım dedim fakat o denli çok yüksek beklentilerim yoktu açıkçası. Zati casual bir oyuncu olarak saatlerimi Raid’lere, üstümü başımı dizmeye verebilecek bir pozisyonda da değilim artık. Ben kendimi oyunun dünyası ve öyküsünün gerçek bir kesimi üzere hissetmek istiyordum yalnızca; Azeroth’u 50. sefer kurtaran bir kahraman değil, bir Azeroth sakini olmak…
The War Within beni tam da buradan yakaladı işte. Evet tekrar Azeroth’un davetine koşan bir “champion”uz hepimiz lakin bu sefer çok daha fazla aidiyet hissettim; daha organik ve doğal geldi bana bu ek paket. Ana karakterler “kahraman” değil, birer canlı üzere hissettiriyor, içlerini açıyorlar, bizimle dertleşiyorlar. Natürel ki Can daha düzgün yorumlayacaktır BfA ve Shadowlands de oynamış biri olarak ancak güya eski ek paketlerde kahramanlar bu kadar samimi değillerdi; vazife alma verme dışında konuşamazdık, hele hele “Nasıl hissediyorsun?” üzere konuşma seçeneklerimiz olmuyordu. Faerin ve Anduin ile oturup oyun oynamak, han müzikleri eşliğinde dertleşip içmek o kadar tatlı geldi ki bana, bu kadar kolay şeyleri neden daha evvel yapmamışlar diye düşündüm açıkçası. (Yaptılar mı Can? :P) (Dragonflight’ta biraz yapmaya başlamışlardı ancak bu kadar nizamlı ve sık değildi. -Can) Anduin’e “Elimizde büyüdün kerata, Stormwind’de duvarda asılı portren hâlâ gözümün önünde!” deyip duruyorum daima hâlâ 😀 İnsan 20 yıldır hayali bir dünyada bu kadar uzun vakitler geçirince haliyle karakterlerle de bağ kuruyor. Thrall ve Khadgar’ın yaşlanmış halleri hüzünlendiriyor örneğin. (Khadgar Warcraft 1’den beri doğal olmayan sebeplerle yaşlı gerçi lakin 😛 -Can) Ana misyonları hiç koşturmadan, sindire sindire her konuşmayı dinleyerek ve okuyarak yaptım; bölgeleri inceleye inceleye gezdim -ki hâlâ geziyorum ve The War Within’den çok keyif aldım. Khaz Algar’da karşılaştığımız yeni karakterler, -özellikle Faerin, Brinthe, General Steelstrike ve örümcek fobime karşın Arak’nai- hem derinliği olan hem de samimi hissettiren karakterler olmuş. Kobold’ları yine görmek de (hem de müttefikimiz olarak) hoş bir nostalji hissi yarattı. Yeni bölgenin yerin altında olması sebebiyle, dizaynı hakkında çekincelerim vardı. Yer altı bölgeleri ve mağaralar bana çok bunaltıcı geldiği için oyunlarda en sevmediğim bölgeler oluyor. Ancak Khaz Algar’ın katman katman aşağı inen dizaynı ve estetiğine sahiden hayran kaldım. Hele Hallowfall… Hem birtakım misyonlar hem de insan -pardon, Arathi- kasabası görmek, Elwynn Forest ve Goldshire’a geri götürdü beni biraz. Hallowfall oyunun 20 yıllık tarihinde yapılmış en hoş bölgelerden biri mutlaka. Örümceklerin yeri Azj Kahet’i ise seveceğimi hiç sanmıyordum fakat orası bile çok etkileyici doğrusu. Yeni ortak kentimiz Dornogal ise püfür püfür, ferah, geniş, pak, sahibind – öhm. Valdrakken’ı da beğeniyordum lakin orada ulaşım biraz sancılı olabiliyordu. Dornogal kullanışlılık açısından da pek hoş olmuş. Harita ve estetik dizayn konusunda bence bu sefer harika bir iş çıkarmış Blizzard.
Yeni gelen Delve sistemiyse guild’sız, tek başına takılan benim üzere oyuncular için pek hoş bir niyet olmuş lakin kimileri biraz daha eğlenceli hale getirilse güzel olabilir. Brann ile maceraya atılmak ya da her Delve’in farklı mekanikleri olması hoş doğal ki ancak tamamlaması biraz sıkıcı geldi bana şu etapta. Yeni dungeon’larıysa pek eğlenceli buldum, bilhassa bira meraklıları için Cinderbrew Meadery çok tatlı, “I’pa” bossu çok şirin 😛 Müziklere de geniş bir paragraf ayırmak istiyordum fakat eminim Can bahsedecektir. Oyunda uzun vakittir duyduğum en hoş müzikler demekle yetineyim ben. Güya ufak bir görüş kutusu yazacaktım lakin The War Within’i birçok açıdan o kadar çok beğenmişim ki demek, anlatmakla bitiremedim. Önümüzdeki haftaları bol bol meslek kasarak, Khaz Algar’ın hoşluğu ve müzikleri eşliğinde sakince balık tutarak ve yeni örümcek kankam Arak’nai’ya yaranmaya çalışıp araknofobimin üstesinden gelmeye çalışarak geçireceğim aşikâr ki. (Araknofobi modu da eklendi İpek! Açarsan örümcekler ıstakoza falan dönüşüyor. -Can) Worldsoul üçlemesinin kıssayı nasıl tamamlayacağını da merakla bekleyeceğim doğal bir de. For Azeroth! |
Test Drive Unlimited Solar Crown incelemesi: Açık dünya otomobil yarışlarının öncüsü geri dönüyor
Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.