Oynadınız Mı? – Phoenix Springs

“Oynadınız Mı?” serimize yeniden kendine has bir görsel biçimi olan bir oyunla, Phoenix Springs ile devam ediyoruz sevgili Oyungezerler. Gerçeküstü bir kıssanın husus edildiği bu dedektiflik – macera oyunu, bir yandan eskinin “point & click” macera oyunlarını anımsatan bir yandan da tipe kendince bir dokunuş yapmış, beğenilen bir oyun. Hal böyleyken kendisinden bahsetmezsek olmazdı, o denli değil mi? Biz de o denli yaptık, bu sefer de Phoenix Springs’e yanlışsız yol aldık.

Phoenix Springs ne yana düşer?

Oyunumuza bir trende başlıyoruz. Baş karakterimiz Iris, kardeşi Leo Dormer’ı anımsıyor ve onu bulduğu güne dönüyoruz daima birlikte. Evvel kendi konutunda ufak tefek araştırmalar yapıyor, sonrasında bu araştırmalar sonucunda ulaştığı adrese gidip kardeşinin orada olmadığını görüyor. Çabucak yan binada oturan bir adamdan kardeşinin bir üniversiteye girdiğini öğreniyor.
Etrafta yaptığı araştırma ve bu adamla yaptığı 2. konuşma sonunda bu üniversitenin hangi üniversite olduğunu öğreniyor ve oraya gerçek yol alıyor. Üniversitede yaptığı araştırmalarla kardeşinin kıymetli bir akademisyen olduğunu, alanında kıymetli işler yaptığını öğreniyor.

Oradan ulaştığı bir öteki adres ise, kardeşinin yeni meskeni. Burada da bir ölçü araştırma yapıp yeni bilgiler ediniyor (Mesela kardeşinin üniversiteye girişi, çalışmaları ve çeşitli kamu kurumlarıyla iş birlikleri hakkında bilgilere erişiyor burada). En sonunda da kaçış odasının kapısını açıp kardeşini buluyor. Fakat burada bir sürpriz bekliyor bizi. Artık öyküyü açık etmemek için ayrıntıya girmeyeyim, şu kadarını belirtmekle yetineyim. Leo, ablasına “Phoenix Springs’e gitme” diyor. Ablası da onu dinlemiyor alışılmış. İşte başlangıçta gördüğümüz o tren de Phoenix Springs’e gitmek üzere bindiği tren. Zati bütün olayların çözüleceği ve neler olup bittiğini anlayacağımız yer de burası.

Hikâyenin bundan sonraki kısmını şahsen deneyim etmek üzere sizlere bırakmış olayım. Ancak şu noktayı da belirtmeden geçmeyeyim. Bana nazaran Phoenix Springs güzel yazılmış bir öyküye sahip. Artı hanesine eklenebilecek şeylerden birisi muhakkak bu.

Giriş kısmında da belirtmiştim, kendine has bir görsel üslubu olan oyunlardan Phoenix Springs. Esasen birinci dikkat çeken yanı da büyük ihtimalle görsel üslubu olacaktır diye düşünüyorum. Yerlerin ve objelerin tasvir ediliş hali kadar renk paletiyle de kimliğini pekiştiriyor bu görsel usul. Atmosferi görsel taraftan de beslemek konusunda yeterli bir iş çıkarıldığı kanaatindeyim.

Seslendirme kısmındaysa farklı bir durum kelam konusu. Oyunda ortam sesleri ve müzikler dışında (-ki bu bahiste tam da olması gerektiği üzere bir performans sergilendiğini söylemek mümkün) duyacağınız tek ses baş karakterimiz Iris’in sesi, yalnızca o seslendirilmiş. Vakit zaman tek düze, neredeyse yarı mekanik bir ses tonuyla anlatılan bir öykü dinliyor üzereyiz. Lakin bu birinci anda düşündürdüğü üzere olumsuz bir tesir doğurmuyor üzerinizde, en azından benim için durum bu türlü. Bence burada da hem kıssayla hem atmosferle uyumlu bir tablo ortaya konulmuş. Yani benim için seslendirme kısmında da sınıfı geçen bir oyun oldu Phoenix Springs.

Oynanış kısmında ise kolay bir yapı kelam konusu. Tekrar giriş kısmında belirttiğim üzere özünde “point & click” şeklinde bir macera oyunu bu. Lakin bu sefer envanterinize obje toplamıyorsunuz. Onun yerine araştırılacak yahut soruşturulacak (zaman vakit da hatırlanacak) mevzuları ya da sözleri biriktiriyorsunuz. Bir manada ipucu olarak da kıymetlendirilebilir bunlar. Sonrasında bilgisayarlarda, kitaplarda vb. bunları araştırıyor, karşılaştığınız bireylere bu hususları soruyorsunuz.

“Basit bir yapı” olarak nitelendirmem sizleri yanıltmasın. Bu, zevk almayacağımız manasına gelmiyor. Dedektiflik yapmaktan hoşlananlar, bu oyunda da sevebilecekleri ayrıntılar bulacaklardır. Bilgisayarda hangi sorguyu yapayım, bulduğum notu neyle ilişkilendireyim, karşımdaki şahsa hangi mevzuyu sorayım diye düşünmek, beyin hücrelerinize idman yaptırmak keyifli olabiliyor. Ayrıyeten muvaffakiyetim kovalayanlardansanız, oyunun başarımları da yaptığınız sorgularla bağlantılı. Bu istikametiyle de ilginizi cezbedebilir.

Öte yandan oyuna dair eleştirilebilecek bir nokta da tam olarak burada gizli aslında. Kusur yapmak üzere bir durum kelam konusu değil. Nasıl şifre kırmak için “kaba kuvvet saldırıları” yapılabiliyorsa, burada da araştırma yaparken notlarınız ortasında yer alan bütün ipuçlarını sırayla deneyebiliyor, hangisinin gerçek tercih olduğunu bu halde bulabiliyorsunuz.

Keşke burada oyuncuyu biraz daha zorlayabilecek, rastgele her kelimeyi/konuyu denemekten alıkoyup üzerine düşünmeyi gerektirecek bir sistem kurulabilseydi. Fakat sonuçta düşük bir bütçeyle ve küçük bir takımla geliştirilen bir bağımsız üretim bu. Bir yandan da temelde çizgisel bir kıssanın anlatıldığını da gözden kaçırmamak lazım. Uygun tasarlanmamış bir akış, oyuncuların belli bir noktada kitlenip kalmasına da yol açabilirdi.

İpuçlarıyla ilgili şöyle bir ayrıntı da var. Araştırmalarınız esnasında çok sayıda ipucu buluyorsunuz, ancak bunların bir kısmı bir noktaya varmıyor, sonuçlandıramıyorsunuz. Kısım bittiği anda sonuca ulaşmayan o ipuçlarının araştırmalarda kullanılamaz hale geldiğini görüyorsunuz. Bardağın dolu tarafından bakacak olursanız, bu hoş bir şey. Kıssanın akışıyla direkt ilgili olmayan hususlar böylelikle ayıklanmış oluyor, siz de boş yere o ipuçlarının peşinden koşup durmaktan kurtulmuş oluyorsunuz. Öbür taraftan baktığımızda, birtakım oyuncular ortamın bu kadar da steril kılınmasından hoşlanmayabilirler, daha güçlü bir deneyim isteyebilirler, onu da anlayabiliyorum.

Bu ortada oyunun tek bir sonu olmakla birlikte oraya varış konusunda ufak tefek birkaç değişiklik kelam konusu. Kıssanın birtakım noktalarını es geçip finale varabiliyorsunuz. Münasebetiyle tekrar oynayıp daha evvel gözden kaçırdığınız ayrıntıları da kovalamayı düşünebilirsiniz.

Gelelim oyuna dair son kelamlara. Phoenix Springs, bir oturuşta bitirilebilecek (ortalama 3 saat civarında bir oyun müddeti var), güzel bir oyun. Bulmaca çözmeyi seviyorsanız, dedektiflik yapmaktan hoşlanıyorsanız, macera oyunlarıyla ilgiliyseniz, gerçeküstü öyküler hoşunuza gidiyorsa bence birkaç saatinizi de Phoenix Springs’e ayırabilirsiniz.