Call of Duty: Çağdaş Warfare 3 – İnceleme

Ah ah… Ne desem, nerelere gitsem, kimlere söylensem bilmiyorum. Yapı olarak genelde dikkat çekmeyen karmaşık kıssaları hayli seven biriyim. Bu nedenle de Mortal Kombat ve Çağdaş Warfare üzere “görece” çok da kıssası sevilmeyen oyunları bir oldukça seviyorum. Yahu Mortal Kombat’ın tüm külliyatını derlediğim koca koca yazılarım var. Birebirini Çağdaş Warfare için de yapabilirdim.

“Yapabilirdim” zira Çağdaş Warfare serisi, yeni oyunu MW3 ile birlikte gönlümde yara açmış durumda. Elbette oynamayı en çok sevdiğim oyunlardan birinin bu hale gelmesiyle ilgili iki kelam etmem gerekiyor.

Kemerlerinizi bağlayın zira nitekim engebeli bir zirveye tırmanacağız.

Modern Warfare 3

Aslında kaygılarım, bir DLC olarak planlanan projenin tam teşekküllü bir oyuna dönüşmesi ile başlamıştı. Hatırlayanlarınız olacaktır, bu proje aslında eski MW2 haritalarını oyuna ekleyecek bir DLC olacaktı. Bunun yanında ufak bir öykü modu olacak ve yeni oyunla temas kuracak kısa bir senaryo oynayacaktık.

İşte bu durum, oyunu bitirdiğiniz an yüzünüze bir tokat üzere çarpıyor. Pahalı Oyungezerler, Çağdaş Warfare 3’ün senaryosunu en güç modda 6 saatte bitirdim.

Neyse durun, en baştan başlayalım.

Öncelikle oyunun zati sıkıntılı olduğunu anlamak için Battle.net’e girmek kâfi. İnceleme kodu geldiğinde oyunu indirmek için oldukça uğraştım çünkü artık direkt olarak Çağdaş Warfare 3’ü indiremiyorsunuz. Bunun yerine Call of Duty’nin yeni hub misyonu gören “COD HQ” oyununu indirmeli, indirme kademesinde da MW3’ü seçmelisiniz. Natürel sıkıntılar bununla sonlu değil.

Oyuna girdiğinizde bir klasik haline gelen “güncelleme için tekrar başlat” seçeneği beliriveriyor. Oyunu tekrar açtığınızda ise Activision boğazınızdan aşağıya mikro ödeme seçenekleri dökmeye başlıyor. Evvel yeni kozmetik pop-up’ları, sonra battle pass seçenekleri (-ki buna değineceğiz), yeni karakterler operatörler… Bunların hepsini geçtikten sonra bir orta sahneyle daha karşılaşıyorsunuz. Daha sonra ana ekrandan Çağdaş Warfare 3’ü bulmanız ve bu oyuna tıklamanız gerekiyor. Buna tıkladığınızda ise oyunu yine başlatmak zorundasınız.

Bitti mi? Olağan ki hayır.

Oyunu yine başlattığınızda MW3, ufak bir güncelleme denetimi daha yaparak oyunu tekrar başlatmanızı isteyebiliyor. Yani oyunun senaryosunu oynadığınız mühletin çeyreğini, oyuna girmekle uğraşarak harcıyorsunuz. Akıl alır üzere değil.

Senaryo

Bir formda oyuna girdiniz ve senaryoya başladınız. Biliyorsunuz, MW serisinin birinci vazifeleri her vakit çok etkileyici olur. Burada da durum değişmemiş. Spoiler vermeyeceğim fakat oyun boyunca aklımda kalan 2 misyondan birisinin açılış vazifesi olduğunu söyleyebilirim.

Lakin yalnızca tek bir imaj ile gidişat değişiyor. Ve bu durum geri dönüşü olmayan bir döngüye sokuyor Çağdaş Warfare 3’ü.

Bu imaj, Gulag’ın ta kendisi. Evet, daha birinci kısımdan Warzone’dan tanıdığınız bir haritaya atıyor oyun sizi.

Önce bunu sorun etmiyorsunuz zira bu türlü ufak göndermeleri oyunlarda görmek hoşunuza gidiyor. Hakikaten birinci sahnede bu durum benim de hoşuma gitti. Ancak oyun devam ettikçe ve siz haritaların her birini tanıdıkça, yeni bir şey yapılmadığını net bir biçimde anlıyorsunuz. Adeta Warzone haritaları çeşitli hallerde toplanıp önünüze atılmış.

Daha da makus olan durum, ikinci kısım ile başlıyor. Activision’ın oyun çıkmadan evvel öve öve bitiremediği “Open Combat” misyonları, korkutucu derecede makûs. Call of Duty serisinin meşhur olan sinematik anlatımını tuvalete atıp üstüne sifon çeken bu misyonlarda, Warzone’un yeni eklenen DMZ modunu oynuyormuş üzere hissediyorsunuz.

Ne demek istediğimi açıklayayım.

MW3: DMZ

Senaryonun durumunu da genel olarak eleştireceğim lakin evvel şu yeni “görevlerden” bahsedelim. Her CoD oyununda farklı bir sinematik anlatım olsa da hepsi temelinde birebir denklemi kullanır. Lineer bir misyonun üzerinde farklı aksiyon sekansları olur. Vakit zaman yeni karakterler ile tanışırız, bazen vakte karşı yarışırız ya da aksiyon dozajı yüksek kovalamaca sahnelerinde buluruz kendimizi. CoD’un senaryo modunu özel kılan şey de bu yüksek oktanlı aksiyon sahneleriydi.

Hatırlayanlarınız olacaktır, MW2’nin zımnilik sekanslarını yenilikçi bulsam da eleştirmiştim. Buna karşın oyun içerisine yedirilmiş harikulâde misyonlar vardı. Hatta oyunda Meksika hududunda geçen kısmı oynarken nefes almayı dahi unuttuğumu hatırlıyorum.

İşte bu “Open Combat” isimli misyonlar, formülün üzerine akaryakıt döküp ateşe veriyor. Sizi Warzone’dan çıkan bir haritaya atan misyonlar, bildiğimiz ve tanıdığımız her şeye karşıt.

Örneğin bu vazifede sol üstte bir mini-map beliriyor. Yetmiyor, vazife içerisinde farklı eşyalar bulabiliyorsunuz. Sağda solda görebileceğiniz Warzone kasalarını açtıkça, farklı renklerde silahları elinize alabiliyorsunuz. Hatta tekrar Warzone’dan alınmış “satchel” sayesinde zırh düzeyinizi yükselterek daha sağlam hale gelebiliyorsunuz. Bu “satchel” olayı MW2’de de vardı lakin burada hayati hale gelmiş.

Bu vazifeler bir nevi rogue-like olarak tasarlanmış. Diyelim misyonu yaparken öldünüz. Bulduğunuz silahlar ve eşyalar ile tekrar baştan başlayabiliyorsunuz. Ya adamlar, vazife içerisine silahlarınızı değiştirebileceğiniz “loadout” kutuları koymuş. İnanılmaz.

İşin en berbat yanı ise bu vazifelerin, oyunun büyük bir kısmını oluşturuyor olması. 3-5 vazife dışında kalan başka tüm misyonlar Open Combat vazifeleri. Yani yeni kısım açılırken sol aşağıda kırmızı işareti görmeyeyim diye dua ettim her seferinde.

Madalyonun öteki yüzüne bakıp, Activision’ın bu vazifeleri neden tasarladığını hatırlayalım. Aslında kulağa konsept olarak güzel gelen bu vazifeler, pratikte sahiden söylediğim nedenlerden dolayı çalışmıyor. Oyun çıkış yapmadan evvel söylenen “ya bu vazifeleri istediğiniz formda oynayın” sözleri tutarsız kalmış. Zira ne haritalar, ne de yapay zeka buna müsaade vermiyor.

Dürüst olayım, oyunda sevdiğim ikinci bir öteki vazife bu bahsettiğim “open combat” vazifelerinden biriydi. Bir binaya tırmandığınız bu vazifenin haritası hem yeni, hem de hakikaten bu misyon için tasarlanmış hissettiriyordu. Örneğin doruğa tırmanmanız için size farklı yollar sunulmuş. Her kata da farklı halde erişim sağlayabiliyorsunuz. Mesela ben son kısımda gelen düşmanlardan bir türlü kurtulamayıp hayli zorlandım vazifede. Kata bodoslama girdiğim vakit kalkanlı düşmanları indirmek oldukça zorladı. Ancak farklı bir rota deneyerek kendimi bu düşmanların bulunduğu bölgenin balkonuna atmayı başardım. Daha fazla cover sayesinde de tek deneyişte geçtim burayı.

Bu söylediğim şey yalnızca tek bir kısımda geçerli maalesef.

Spoiler vermek istemediğim için öyküye çok fazla değinmeyeceğim. Yalnız şu ana dek gördüğüm en zayıf MW öykülerinden biri ile karşı karşıya olduğumuzu söyleyebilirim. Külliyatın (!) en kıymetli makus karakterlerinin birinin başrolde olduğu oyunu nasıl bu kadar berbat ettiklerini, öyküyü spoil etmeden anlatmak çok güç. Lakin net olarak oyunun kıssa kısmının DLC’den hallice olduğu kesin.

Multiplayer’da Neler Var?

Çoğu oyuncu benim aksime CoD serisini çoklu oyuncu modları için alıyor. Zati Çağdaş Warfare 3’ün bu kadar “gaz” ile gelmesinin sebebi de buydu. Profesyonel oyuncuların evvelce deneyip attığı tweet’ler, herkesi multiplayer konusunda heyecanlandırdı.

Maalesef bu heyecanın da çok boşa olduğunu söyleme vazifesi bana düşüyor.

Bence yeni Çağdaş Warfare’in en büyük sorunu “aceleyle yapılmış” üzere hissettirmesi. Evet, mantıklı ve tahminen de işe yarayabilecek fikirler var oyunda. Fakat nedense bu konseptlerin hiçbiri gerçek formda kullanılmamış. Tıpkı noksanlık hissi, multiplayer kısmında da var.

Bir sefer Çağdaş Warfare’in FPS tipine kattığı en âlâ şeylerden biri “perk” sistemiydi. Serinin geleneği haline gelen perk sistemi sayesinde kendi oyun şeklinize uygun bir strateji geliştirebiliyordunuz. Geriye gidip yepyeni MW3’e bakalım örneğin.

Hafif makineli kullanıyor ve süratli oyunu seviyorsunuz. Gidip “Extreme Conditioning” perk’ini takarak daha süratli ve daha fazla koşabilirdiniz. Çok fakat çok kolay bir perk ekranından, bu perk’leri ayarlamak inanılmaz kolaydı.

Şimdi ise arapsaçına dönmüş.

Evet, bu perk’lerin yerini tutan hatta epeyce benzeyen şeyler var oyunda. Ama bu yenilikler “gerçekçilik” kisvesi altında üstünüzdeki elemanlara yedirilmiş. Mesela oyunda zırhınızı seçerek avantajlar kazanabiliyorsunuz. Diyelim Infantry Vest kullanıyorsunuz. Bu zırh sizin MW2’den tanıdığımız Tac Sprint özelliğinizin mühletinin uzamasını sağlıyor. Ya da Demolition Vest alarak 25 saniyede bir tüm bombalarınızın dolmasını sağlıyorsunuz. Buraya kadar her şey hoş.

Yalnız seçenekler yalnızca zırhtan ibaret değil. Hem botlarınızı hem eldivenlerinizi, yetmiyor bir de ekipmanlarınızı kendiniz seçiyorsunuz. Bunların da kendisine özel perk’lere sahip olduğunu belirteyim. Bundan evvelki oyunlarda 10 saniyede ayarlayabildiğiniz loadout’larınızın içerisinden çıkmak adeta kabus haline geliyor. Elbette meta oturdukça bu ekipmanlarda da standart özellikler yerleşecektir. Yeniden de ben bu halini hiç sevmedim.

Buna ek olarak oyunda artık test edebileceğiniz yeni oyun modları da bulunuyor. Örneğin yeni modlar ortasından Cutthroat’u oldukça beğendim. Bu oyun modunda 3v3v3 bir savaşa giriyorsunuz. Gayeniz ya rakiplerinizi ortadan kaldırmak ya da bayrağı ele geçirmek oluyor. Hayli adrenalin dolu anlara sahne olabiliyor bu oyun modu.

Gelelim silahlara… Activision, daha evvel yapmadığı bir şey yaparak MW2’deki tüm kozmetikleri yeni oyuna taşımayı vadetmişti. Stüdyo kelamını tutarak silahları yeni oyuna taşımış lakin bu silahları kullanan görmedim oyun içerisinde. Yani evet, eski silahlarınızı ve açtığınız kozmetikleri yeni oyunda kullanabilirsiniz. Ancak MTZ-556, SVA 545 ve BAS-B üzere yeni silahlar oyunları domine ediyor şu sıralarda. Görüşürüz altın rengi silahlar…

Yeni silahları açmak da sandığınız kadar kolay değil. Kimi silahlar yalnızca oyun içerisindeki başarımlar ile açılabiliyor. Bunun için armory kısmına girerek açmak istediğiniz silahın “başarımlarını” faal etmeniz gerek. Akabinde günlük vazifelerinizi tamamladığınızda bu silahı açabiliyorsunuz. Süreç uzadıkça uzuyor anlayacağınız.

Yine de gerilmeyin zira Sledgehammer’ın size hazırladığı “default” loadout’lar oldukça güçlü. Hatta ben yeni silahlar açmış olmama karşın hala hazır WSP-Swarm’u kullanıyorum.

Her şeyin ötesinde bir karmaşa ise battle pass sisteminde karşımıza çıkıyor. Sistemi o kadar anlamadım ki bir orta internetten bakıp hakikat şeyi alıp almadığımı teyit etmek durumunda kaldım. MW2 üzere oynadıkça kazandığınız token’leri istediğiniz yollarda harcayabiliyorsunuz. Lakin battle pass’i de bir sefer daha yükselterek farklı kozmetikler kazanabilmenizin yolu da var artık oyunda. Velhasıl bitmek tükenmek bilmeyen bir mikro ödeme girdabı haline dönmüş güzelim seri.

Değinmek istediğim son çoklu oyuncu kısmı ise zombi modu olacak. Aslında biliyorsunuz, zombi modu Black Ops serisi ile özdeşleşmiş bir mod. Esasen Çağdaş Warfare tarihinde de birinci kere bir zombi modu görüyoruz. Benim çok da sevmediğim bu moda göz ucuyla da olsa bir bakış attım.

Aslında baştan beri saydığım sıkıntıların tamamı bu mod için de geçerli. Zombi modunu “açık dünyaya” yayan Activision grubu, bu modu da Warzone DMZ’den fırlama bir hale çevirmiş. Hatta DMZ’nin zombilisi desem yanlış olmaz sanırım. Yani tıpkı DMZ modundaki üzere haritaya atılmadan evvel silahlarınızı seçiyor, öldüğünüzde bu silahları kaybediyorsunuz.

Get Up Soldier!

“Hiç mi yeterli bir şey yok?” dediğinizi duyar üzereyim. Var efendim. Yalnız güzel şeylerin tamamı, aslında güzel olan MW2’den direkt olarak geçiş yapmış. Yani bilhassa multiplayer kısmındaki vuruş keyfi, adrenalin, silahların yaşattığı his korunmuş. Oynarken hala keyif alabileceğiniz bir oyun MW3. En azından multiplayer kısmında…

Örneğin MW2’de “gerçekçiliğe” hayli abanan stüdyo, silahların denetimsiz biçimde sekmesinin önüne geçememişti. MW3’te bu denetimsiz sekme işi azaltılmış. Silahlar artık çok daha oturaklı ve denetim edilebilir halde.

Buraya eklemek istediğim iki koca “keşke” var fakat. Bunlardan birincisi, haritalarla alakalı. Evet, eski haritaların geri dönmesi inanılmaz tatmin edici olmuş. Yalnız bu yenilenen haritaların, yeni MW ile pek de eşleşmediğini düşünüyorum. Keşke, MW2’deki haritalar da havuza eklenmiş olsaydı. Örneğin kimsenin sevmediği Quarry, yeni jenerasyon MW3 içerisinde isyan ettirecek kadar makus halde. Devasa bir harita içerisinde koşturup duruyorsunuz.

Bir öbür keşkem ise daha eski haritaları kapsıyor. Keşke daha eski haritaları da oyunda görebilseydik. Karachi’yi oynayınca hakikaten gidip bir çeşit Backlot, Crash falan oynayasım geldi.

Son Söz

Son günlerde Activision’ın oyunu 16 ayda geliştirdiği söylentileri dolanıyor etrafta. Argümanların gerçekliğini bilmiyorum lakin Çağdaş Warfare 3’ün sahiden çabukla geliştirilmiş üzere hissettirdiği kesin.

Tutkunu olduğum seriyi bu hale getirdiği için evvel Sledgehammer’a, daha sonra Activision’a bir epey kırığım. Artık tek umudumuz Infnity Ward’un Çağdaş Warfare serisini bir defa daha ayağa kaldırması olacak. Her vakit yaptıkları üzere yani…